Forum

Czyli racji nie miał nikt, prawda leżała "gdzieś tam, między Szklarską Porębą a Gdynią".... Ciekawa historia utworu, w każdym razie wybitny utwór i zaśpiewany przez naszą wybitną Panią Marylę. A dzisiaj przesłuchałem w drodze "Antologię 2". Kilku nie znałem, przyznam, a dokładnie :"Krąży, krąży złoty pieniądz", "nietakt", "dentysta sadysta" "nie wiem czy wytrzymasz ze mną mały" "przytul mnie".
Reszta znana i piękna także świetna płyta a niedroga bo to internecie nowa chodzi już od 15 zł. A dzisiaj byłem w empiku, i zacząłem liczyć ile będę potrzebował na kilka płyt Pani Maryli, to po świętach sobie sprawię, Ach Świecie obowiązkowo, potem może Sing Sing I Gejsza Nocy.... Chciałem zacząć zbierać winyle, ale najpierw musiałbym mieć odtwarzacz- gramofon, ale to wszystko pomału, w swoim czasie, na razie płyty CD zbieram i każdemu polecam bo inne doświadczenie niż na platformach w internecie!

Oooo jak miło, że pojawiła się tu specjalistyczna interpretacja ,,Tanga na głos.." Niestety oparta o przypuszczenie, że ,,część publiczności odbiera ten utwór zbyt poważnie i zupełnie na serio". Interpretacja, z którą się nie zgadzam, a może do końca nie zgadzam albo w większości nie zgadzam. Nie wiem jak był traktowany ten tekst w czasach kiedy powstał, to nie istotne, bo temu utworowi tak samo daleko do zjadliwej satyry, jak i do parodii. Nie płynie z niego też głęboka ironia. Ironia tak, ale nie głęboka.. Wydaje mi się, że kluczem do obiektywnej interpretacji tego utworu jest analiza emocji obywatelki. Nie jest to przecież zwykłe spotkanie z przedstawicielem władzy... To spotkanie napawa postać strachem, rośnie groza, więc budzą się w obywatelce emocje tak silne, że mówi,, sama nie wiem jak do domu wprost doszłam i do siebie " i w tym momencie ,,czuła się jak w niebie" a więc odczuwała prawdziwe szczęście. O tym, że jest to prawdziwe szczęście( i nie ma w tym momencie ironii) świadczą też słowa ,,.. wierzcie ja nie zwariowałam lecz jak dziecko powtarzałam na głos na głos na głos- ja to mam szczęście... " No.. takie szczęście w nieszczęściu się trafiło.. Nie ma więc głębokiej ironii w tym utworze...

P.S. Ja to mam szczęście :-)))

No to mamy profesjonalną, wyczerpującą odpowiedź... Dzięki.

"Tango na głos..." napisał Grzegorz Tomczak, poznański poeta (choć pochodzący z Gniezna, a mieszkający obecnie pod Poznaniem), ikona poezji śpiewanej. Przyznam, że i mnie zawsze zaskakiwał poważny i całkiem serio odbiór tego utworu wśród części publiczności, bo to, z grubsza, głęboko ironiczna, prześmiewczo-smutna opowieść o spotkaniu obywatela z "władzą". W okresie, w którym powstała (świeżo po upadku PRL), traktowana była wręcz jak zjadliwa satyra na PRL-owską propagandę. Ten cały dopisany później "patriotyczny" wydźwięk wynika, moim zdaniem, z nieumiejętności dostrzeżenia ironii, tego pozornego pietyzmu z jakim traktowani są "jaki" Mickiewicz, czy Norwid "co plótł", dawno niewidziani "w tym kraju tak kochanym" - i przede wszystkim refrenu, którego wydźwięk można zrozumieć nie tylko dzięki interpretacji Maryli, ale też w kontekście zwrotek! Gdy "wyjąć" sam refren, o takim tekście, rzeczywiście może się wydawać patriotyczną laurką. Tu przecież trzeba słuchać tego, jak artysta buduje całość. Podstawowym nośnikiem ironii jest też sam potoczny zwrot "Ja to mam szczęście", który być może odbierany jest już jako neutralny.
Na marginesie, wydaje mi się, że Maryla to jedyna interpretatorka tego utworu, która przywiązuje wagę do tego ironicznego napięcia w piosence. Słuchałem kiedyś innych wykonań, i wydały mi się strasznie nadęte, pretensjonalne, pełne jakiegoś zupełnie zbędnego patosu. A czasami nie trzeba tak wiele, jakaś drobna dwuznaczność w artykulacji...

Skoro mamy wers „Wiem ze z pochyloną głową stałam tak jak stoi się w kościele” może rzecz się właśnie toczyła w kościele i tym głosem była jakaś siła wyższa? I pod koniec jest jeszcze „było ciemno, a ja czułam się jak w niebie, choć dlaczego nie wiem nie wiem”

Harcerze przeczytajcie tekst Tanga powoli ze zrozumieniem, od początku do końca, nie na wyrywki. Wszystko jest w tym tekście. Podmiot liryczny opowiada swoją historię, swoje przeżycia związane z pewną sytuacją. Jedna historia, dwie może trzy sceny. Żeby zidentyfikować ten drugi głos najlepiej zacząć od tego w jakiej sytuacji/gdzie znajduje się postać która opowiada/śpiewa. Oba głosy są realne, obie postacie są prawdziwe. Nie jest to parodia, może jest w tym trochę ironii, przekory (ale tylko w pierwszej części), bo szczęście nie jedno ma imię.. Więc czyj ten głos.?
Jeśli się mylę to koledzy i nasz największy ekspert czyli Królowa proszeni są o poprawki. Wykonanie Tanga w Opolu 2019 z Dawidem Kwiatkowskim to mistrzostwo. Tam Królowa Maryla doskonale śpiewa tę historię, kolejne sceny i doskonale oddaje emocje tej postaci..

Nie wiem już sam... może podmiot liryczny usłyszał np o tym co się dzieje w Korei Północnej i jakaś taka refleksja wewnętrzna go naszła

A może chodzi o jakiś wewnętrzny głos? Że mimo wszystko inni mają gorzej, i powinniśmy się cieszyć z tego co mamy

Myślę, że ten głos nie należy do nikogo i jest to właśnie cały sens tej postaci, że jest tajemnicza. Daje to pole do tych domysłów, "Może to Mickiewicz jaki, może Norwid". Obywatel obcego kraju na pewno nie, bo głos cichy i subtelny ale POLSKI nieskazitelny. Nie wiem czy ma on właściciela, wydaje mi się że jest bezosobowy i może taki właśnie jest jego sens. Ale nie wiem, może ktoś wie coś więcej na ten temat

Coś w tym bez wątpienia jest. Tylko mnie ciekawi cały czas czyj był ten głos. Może jakiegoś obywatela z kraju, w którym jest jakoś lepiej niż u nas? Albo gorzej… nie wiem, znów nie zasnę dopóki nie rozłożę tego na czynniki pierwsze :-)

Racja Klaudia, mam marzenia, ale "Kto wierzy w cuda, ten ma, to co chce" także wierzę w cuda....
A co do Zajączka Słońca, ciekawy tekst, tyle odniesień ("Jolka Jolka" Felicjana Andrzejczaka, "Nie Płacz Ewka" Perfectu.) Jakbym kiedyś został profesorem języka polskiego to najchętniej interpretował bym chyba teksty piosenek, są często tak niedoceniane - artysea trudzi się żeby stworzyć piękny tekst, a ktoś tak się zasłucha w muzyce, że zapomni o tekście. Tak samo jak "Tango na głos, orkiestrę, i jeszcze jeden głos". Śpiewają to na różnych wydarzeniach patriotycznych a przecież to jest oczywista ironia. Sam refren, gdyby go oddzielić od zwrotek, rzeczywiście jest piękny i patriotyczny, ale refren to są słowa tego tajemniczego głosu a potem podmiot liryczny mówi "nie mogłam stwierdzić komu pomyliły się epoki lub stulecia", porównuje to do "krzesania romantycznej wiary". A ludzie słuchają i "och jaka piękna piosenka patriotyczna", a przecież wydźwięk utworu jest zgoła inny, to oczywista parodia.

Ja tez mam swoje marzenia koncertowe, jest ich tyle ze nie sposób je wymienić tu i teraz :-)
Ale „zajączek słońca” w tej zimie szarej i ponurej myślę, ze bardzo by ocieplił serce i duszę. Spróbujmy zinterpretować:
Spotkały się 3 koleżanki: Jolka, Ewka, i podmiot liryczny i siedzą przy stole, rozmyślają nad upływem czasu i biegu wydarzeń. „Wpadliśmy tylko na chwilę… za horyzontem już zginął zajączek słońca w lusterku” No właśnie, ten zajączek który z biegiem czasu robi się już coraz mniejszy… czy on może symbolizować nasze życie? Coś tak małego i ulotnego, co szybko przemija?

Można by wymieniać godzinami, które utwory warto by usłyszeć na żywo, ale najlepiej żeby Pani Maryla według własnego uznania wybierała po
3-6 unikatów na koncert, żeby nie było zbyt trudno tego zorganizować, i najważniejsze żeby ktoś kto nagrywa z widowni, wrzucił swoje nagrania do internetu aby reszta nieobecna na koncercie mogła też skorzystać i tak pomału, pomału, przerobimy kilka płyt :)