Forum

SUPER WIADOMOŚĆ o tym Toruniu bedzie za ten co ogladac

To fragment wywiadu z 2012 r., rozmawiała ze mną Ada Romanowska, to krótka historia piosenki "Furtki trzy" z płyty Jest cudnie Maryli Rodowicz.

— Czym jest dla ciebie pisanie?
— Oczywiście, jest to pewnego rodzaju wiwisekcja. Jest to też nazywanie uczuć przez ich opisywanie i szybkie zapomnienie. Zdaję sobie sprawę, że nie wszystkie moje wiersze, zdjęcia, piosenki są dobre. Ale cóż znaczy „dobre“? Kieruję się instynktem, a instynkt nie podlega ocenie. Albo się go ma, albo nie. Podobnie jest z talentem. Niektóre wiersze są dobre, inne zupełnie nieudane. Tak jak ludzie — są ludzie dobrzy i ludzie źli. Ale te nieudane wiersze też lubię (śmiech). Mam nadzieję, że komuś przyda się jakieś słowo z moich wierszy...

— Maryli Rodowicz się przydało...
— Dostrzegła coś ważnego w moim sposobie myślenia. W tomiku „Da się żyć” jest wiersz „Zatrzasnęłam w sobie drzwi”. Maryla poprosiła, żeby myśli zawarte w tym wierszu przerobić na tekst. Zrobiłam to i tak powstała piosenka „Furtki trzy”, która znalazła się na płycie „Jest cudnie”. „Furtki trzy” to swoisty hymn nowego otwarcia. Ileż razy mieliśmy nieodpartą chęć porzucenia swojego dotychczasowego życia, aby wszystko zacząć od nowa. Bohaterka tej piosenki właśnie tak robi — porzuca stare życie i wspomnienie o nim. „Zatrzasnęłam w sobie drzwi, żeby się nie darły” — tak, to bardzo optymistyczna piosenka, piosenka-postanowienie — hymn nowego otwarcia.



— Zawsze sięgasz tak wysoko?

— A po co sięgać nisko? (śmiech).

— Nisko można upaść?
— Kilka razy upadłam. Ale nigdy nie leżę dłużej niż dwie godziny. Lub tylko do świtu. Potem wstaję i idę. Choćby tylko do wzgórza. Zawsze mnie ciekawi, co też tam jest za tym wzgórzem. Idę więc za wzgórze.

Yarku, z dedykacją dla Ciebie, Fańskiej grupy i oczywiście Marylki, spróbuję wkleić fragment wywiadu ze mną z roku 2012. Mam nadzieję, że akapity się nie rozwalą. W tym roku obchodziłam jubileusz 25-lecia pracy twórczej, a nie byłoby tego jubileuszu, gdyby nie Maryla. To jej, krótkie słowo „pisz” było przez dziesięciolecia silnym podmuchem w moje skrzydła. Jedno, krótkie – pisz. Chyba wpadam w melancholie posumowań  Maryla jest najważniejszym filarem mojego życia. Kiedy pikuję, słucham Marylowych songów, kiedy pikuję nadlatuje wiatr i szumi: pisz, pisz, pisz, pisz… Mam nadzieję, że i Wy macie swoje wieczne i wietrzne filary  I pamiętajcie, że zawsze Dasię Żyć!

Rękawku, no szyszką w Ciebie! Za mało piszesz Kochaniutka. Tęskno!

Wszystkich pozdrawiam, szyszki się trzymają, liście w ściętych już kobiercach, jesień, a ja lubie jesień. Skończyłam remont mieszkania. Zgroza, kto robił remont wie najlepiej. Trafiłam na takich fachowców, że rękawy opadają. Walka, walka, walka. Tapety położyli do góry nogami, a były to drzewa. Wchodzę, patrzę, a tu konary w dół. Po wielkiej bitwie, a ja przecież ja bardzo spokojna jestem, kupili po nowe, na ich koszt. No mówię Wam, aż mnie brzuch bolał z nerwów. A to parapet pół metra za krótki, tak wymierzyli, a to pod drzwiami 5 cm przerwy, nie spasowali do framug, jenyyy. I jeszcze ten pył, fruwające folie, kawa z betonem. Jenyy... Serdeczności całej Fańskiej Rodzince :) trzymajcie się, idzie zima, ale ptaki powrócą, buziaki :)

Kogut - wszystkiego co najlepsze, przyniosłam Ci ciacho, takie jak moja babunia robiła w Czajęcicach, wcinaj, z jagodami. I 100 lat!

Fajnie tu, gwarno.
Marylu, jak pisałaś o tych rękawach z nawiewem to aż mi oczko tikało :) no wiem, że to nie o mnie, ale tikało. A niech bym i takim rękawem była, oj by fajno było. To taki żart skojarzeniowy :)
serdeczności :) Rękaw Biały