Forum

Wczoraj próba w słońcu,żar lał się z nieba. Pot lał się po plecach i kapał z grzywki na gitarę. Był dość zabawny moment.Otóż 30 minut między wyjściami,to dla mnie zdecydowanie za mało. Drugi kostium był czasochłonny. Najgorsze były kabaretki,nie takie ze sklepu,tylko baletowe,sztywne,mało rozciągliwe.Włożenie ich na spocone nogi było karkołomnie. I w tym momencie nasz genialny fryzjer Piotrek zaptoponował,żeby te koszmarne kabaretki włożyć wcześniej,do pierwszego wyjścia. I to mnie uratowało,ale przed koncertem uprzedziłam reżysera,że mogę nie zdążyć.Był załamany.Już w trakcie koncertu zaproponował,żebym nie zmieniała kostiumu,bo jest tak dobra oglądalność,że nie mogę nie zdążyć. Zeszłam ze sceny po pierwszym wyjściu, a że miałam buty na płaskim,to szłam żwawym krokiem.Muszę dodać,że żeby dość na scenę trzeba było uważać,żeby źle nie stanąć,była piaszczysta droga z dołami,górami,kamieniami. Gdyby nie Kamila (make up) w życiu bym nie zdążyła. Mam tak oddaną ekipę. Na końcu trzeba było zasznurować gorset,Kamila od góry,Piotrek od dołu.I nagle decyzja,piep... sznurowanie. Jeszcze dodam,że najpierw była próba,czy dadzą się wciągnąć zakolanówki z lateksu. Jest ok . I nerwy,a gdzie są lateksowe rękawki?. Nerwowe przeszukiwania walizek. nie ma,trudno,diabeł przykrył ogonem. Gotowe,idziemy.Cap Piotrka pod rękę i na scenę. Byłam przed czasem. hurra. A potem jazda do domu,nie ma to,jak spanie we własnym łóżku.M