Forum

ciąg dalszy, bo mówi mi że za dużo znaków...

Teraz minus - WIOSNA brzmi dla mnie trochę za bardzo jak demo nowego kierunku, w którym może podążać muzyka MR, a nie gotowy pomysł. Za mało mi tam odwagi i awangardy jeśli chodzi o samą kompozycję i formę piosenki. Przydałby się jakiś nieszablonowy twist, skręt akcji, rozwinięcie zakończenia w inną stronę, a tak mamy bardzo przewidywalną formułkę zwrotka-refren-(ładny) singalong z dziećmi w chórku. Przez to mam wrażenie że piosenka przepadnie, albo zostanie jakimś wprowadzeniem do nowego repertuaru - w zależności od kolejnych posunięć. Dla mnie za krótka i za oczywista, co można odbierać trochę jako zmarnowanie dużego potencjału jaki dawał ten nowy muzyczny kierunek. Ale przynajmniej jest to zrobione naprawdę ładnie! Nawiązania do klasycznego disco a'la Quincy Jones z uaktualnieniem pod postacią elektronicznego i precyzyjnego jak na elektronikę przystało basu, funkujący feeling i kontrast pod postacią lekko odhumanizowanego, stoicko spokojnego i zdyscyplinowanego w interpretacji, ale wciąż ciepłego głosu w którym czuć uśmiech. Cieszę się z tego singla! :)

WIOSNA, nowy singiel to zawsze wydarzenie, osłuchałem się już trochę więc pozwolę sobie podzielić się wrażeniami. Zacznę od plusów, których jest najwięcej: to na pewno otwarcie nowego rozdziału w repertuarze M, bo to pierwsze tak "ejtisowe" w sensie retro nagranie w całym Pani katalogu! Już samym tym posunięciem jestem zachwycony, bo jakkolwiek jestem bardziej analogowy niż elektroniczny, to miodem na moje uszy jest taka wszechstronność i bogactwo inspiracji. Muszę przyznać, że czuję się już bardzo zmęczony tym zachłyśnięciem brzmieniami syntezatorowymi, które mamy od paru lat, nawet tak bardzo organiczne gitarowe artystki jak Edyta Bartosiewicz nie mogą się obyć bez wplatania elektroniki w swoje nowe single, ale w przypadku WIOSNY czuję to inaczej. Pozytywnie i bardzo odważnie. Drugą rzeczą która sprawia mi wielką frajdę jest ten bit, na początku trochę jak z "Another One Bites The Dust" Queen i ten funkowy puls gitary. Takie brzmienia kocham najbardziej, a są u Pani rzadko, ostatnio chyba tylko w "Gdzie ta muzyczka". Trzecim wielkim plusem jest odwaga eksperymentowania z brzmieniem wokalu. Ni to vocoder ni wydra, ale ładna kompresja która też jest zupełną nowością - i choćby przez to warto było spróbować. Tak jak nie jestem fanem eksperymentowania dla samego eksperymentowania, tak to posunięcie wnosi sporą dawkę świeżości i zaskakuje, jak Cher i jej zabawy elektronicznymi psujkami wokalu w
"Believe". W tekście nawet spodobał mi się absurdalny pomysł Witka żeby odpowiedzieć na pytanie retoryczne (czy trzeba czegoś więcej? nie trzeba nam nic więcej). Zabawne to! Ale późniejsza, pewnie też celowa Częstochowa w refrenie, trochę psuje ten efekt, bo robi się trochę za dużo. Ten sam problem miałem choćby z "W sumie nie jest źle", i w ogóle trochę z całym Witkiem.
ciąg dalszy w nowym wpisie